Trein gemist

Trein gemist! Ja dat gebeurt natuurlijk wel eens he, zul je zeggen. In Amsterdam zou dit natuurlijk geen probleem zijn, je gaat even koffie drinken, trekt een kroketje uit de muur of koopt een tijdschrift. Hier gaat dat wat anders, de bus, dat is op zich niet zo'n probleem, die gaat elke tien of vijftien minuten, soms twintig, het is maar net waar de chauffeur zin in heeft. Maar die trein he, ja die gaat elk uur, twee keer per dag. Als ik de trein van kwart voor vijf mis, kan ik de trein van tien voor zes halen. Mis ik die, dan wordt het vijftig kilometer lopen.
"Waarom was je niet op tijd dan!", hoor ik in het publiek roepen. Ja hoor eens, als je in de IT industrie werkt heb je onverwachte problemen, lees: computer-crashes. Nu is dat normaal geen probleem, daar hebben we een team van studenten voor die schuimbekkend staan te trappelen om je computer nog meer te verminken. Maar dit was een speciaal geval, de fast pass computer bij de attractie Soarin over California in Disneys California Adventure had wat problemen. Geen ramp op zich, het heeft niets met de attractie zelf van doen, maar de wachttijden op de bordjes waren blanco en geen fastpasses. Een fastpass is een kaartje wat je kan trekken uit een machine waar je je toegangskaart insteekt. Dit kaartje reserveert je plaats in de wachtrij, zodat je andere dingen kan doen, en terug kan komen op een bepaalde tijd om de attractie in te gaan. Dit systeem is erg gespecialiseerd en gepattenteerd en daar mag niemand aankomen behalve wijzelf. Dus daar sta je dan, moederbord swappen in je goeie kleren in de brandende zon, want in Anaheim is het op het ogenblik lekker warm. Al met al was het probleem na vijf uur verholpen, maar ja, trein gemist. Gelukkig kon ik die van tien voor zes nog net halen, dat bespaarde me een hoop blaren.