Koortsdeuntjes en kreun-gezang

Zo heette dat vroeger, moderne muziek was een zonde die de kop ingedrukt moest worden. Als het niet in een kerk opgevoerd kon worden had het eigenlijk geen plaats op de radio. Deze muziek werd gekenmerkt door koortsdeuntjes en kreun-gezang.

Kreun-gezang, hier moest ik aan denken toen ik vernam wie Nederland representeert in het Eurovisie songfestival in Moskou volgend jaar: "De Toppers". De toppers is een groep die bestaat uit Jeroen van der Boom, Gordon en Rene Froger. Neerland's top-artiesten, vandaar de naam dus, Toppers. Kreun-gezang met een koortsdeuntje op de achtergrond. Getverderrie, even een bakje pakken...

"Maar Klomp, het liedje is nog niet eens gekozen, geef ze een kans!" hoor ik de oplettende lezertjes denken. Nou ja, dat is natuurlijk wel zo. Het Lied moet ergens in februari nog gekozen worden. Maar maakt dat dan uit? Met deze keuze van artnietsen wordt elk lied een ramp.

Poppekop en paardehaar op een en hetzelfde podium, met flapdrol jeroentje ergens in het midden, Nederland wordt tentoongesteld.

Ons kulturele erfgoed is nou al niet bepaald denderend, maar om dan de draak te steken met het enige instituut dat de europese eenwording heeft doorstaan, daar wordt ik zwaar triest van.

Nederland heeft zoveel goed talent, echt talent, niet in de katagorie van drankorgel-muzikant(muziek die alleen klinkt als je bezopen bent) maar talent wat echt goede muziek maakt. Denk aan Anouk, aan Acda en de Munnik, de Dijk, van Dik Hout, Blof...en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zelfs in 1948 hadden we beter talent met de Tielman Brothers. Zend VOICST naar Moscow, dan hebben we nog een kans.

Maar goed, de Haagse Heren hebben beslist want dit is natuurlijk geen democratische beslissing, het kan toch niet zo zijn dat "De Toppers" door het merendeel van de Nederlanders gesteund wordt? Zijn jullie dan allemaal pilsdrinkende wildplassende deurzakkers die hossend door het leven klatsen? Help me uit de droom!

Kerstprogramma Julia

Julia's schooltje had een kerstvoorstelling georganiseerd, alle kindertjes netjes zingen en dansen, heel leuk, Julia had het na een tijdje echter wel gehad. Ze zong de eerste vijf liedjes wel mee, maar daarna was het keten met Vinnie, een jongetje dat ze wel aardig vindt.  

Grandma's Verjaardag

Grandma was jarig en dus was er een etentje, of vretentje zoals dat hier gaat, veel eten dus.

Hier een foto van de jarige met twee van haar achterkleinkinderen. Lucas(links) en Aiden(rechts). Lucas is tien maanden oud, en aiden is net anderhalf jaar geworden. En ze zijn even groot, Lucas zelfs ietsje groter als je hem rechtop zet.... Geen wonder want Lucas eet ons de oren van de kop!

 

Te snel

Veel te snel. Heel veel te snel. "Maar klomp, waar heb je het nu weer over?" Over auto-rijden, ik doe dat soms te snel, teveel snelheid, speed, mucho macho kilometers.
Ze hebben tegenwoordig op de snelweg richting Arizona snelheids camera's neergezet. Jawel, flitsers. En niet zomaar een flitser, nee een high-power beam camera, die je potje van voor, van achter, close-up en de zijkant op de foto zet. Dit alles terwijl je gebaad wordt in een zee van helder-wit licht waardoor je de indruk hebt het hiernamaals bereikt te hebben. Totdat je tot je positieven komt en je beseft dat je gepakt bent door oom Agent, nou ja, de elektronische variant dan. Waar je voorheen met 160 km/uur kon rijden wordt je nu geflitst als je harder gaat dan 120 km/u (75 MPH).

Lullig dus, lekker 's avonds rijden, schiet het lekker op. Hee kijk een vallende ster, wauw wat mooi. He kijk nog een, wow, die is groot, sjesus dat lijkt wel een kernbom, wat de...hola...goeiemorgen...sterretjes, kan ik de weg alweer zien? Wie deed het licht aan.
De flitsers op deze dingen zijn zo sterk dat ze een voetbalveld niet zouden misstaan, ik zat dus ook vier seconden versuft achter het stuur en het is een wonder dat ik niet de vangrail ben ingeklapt. Ik ga daar dus ook achteraan, okee ik reed te hard, maar om dan meteen maar mijn gezichtsvermogen weg te nemen is wat te gortig...

Gelukkig moet de politie hier de bon met de hand aan de overtreder overhandigen. Dus doe ik de eerste 12 maanden de deur niet open...

Klomp naar Nederland!

Het is alweer eeuwen geleden lijkt het dat ik wat geschreven heb. Nou ja, hier bij deze dan zal ik de leeslust van de trouwe lezertjes weer verzadigen. Velen weten het onderhand al: Klomp komt naar Nederland. Jawel, geheel en zomaar onverwacht, een snoepreisje, een tussendoortje om het zomaar eens te zeggen. En Klomp komt allenig dit keer, het zou een beetje teveel worden voor de kids om voor zes dagen een jet-lag te doorbruggen. Ik weet nog dat het Julia vier dagen duurde voordat ze een beetje door de nacht sliep, dus dat is het niet waard.
Klomp komt even sinterklaasinkopen doen. Dus: Chocoladeletters, marsepeinvarkens, kikkers en muizen, here I come! En laten we de pepernoten en de taai-taai niet vergeten. "Maar Klomp?" hoor ik de lezertjes denken, "denk jij dan alleen maar aan snaai-snaai?" Nou ja zeg, ik mag mezelf toch wel even de bek dichtmetselen met een febo-kroket en een patatje sate zeg? Zo vaak krijg ik dat niet he. Geen frituur zal veilig zijn, sla alvast maar een vooraadje knoflooksaus in voor de shoaharma!
Klomp huurt ook een tuut-tuut, een kleintje dit keer want er hoeft geen heel gezin in met twaalf koffers, autostoelen en picnic-tafel. We kunnen dus karren, hoeveel kilometers zou ik af kunnen leggen in zes dagen?
Mocht je een wens hebben uit dit land van Obama, laat het even weten, en misschien kan ik wat voor je doen.. Misschien ook niet...waarschijnlijk niet...vrijwel zeker van niet...ik doe niks voor je, sorry.
Grapje hoor, laat maar weten, ik ben al op zoek naar t-shirts en baby-puffs.
Wat? Wil je dat ik langs-kom? Dan moet je vroeg boeken, een Klomp op bezoek is goud waard natuurlijk en als je niet tijdig reserveert dan kan je dit statie-bezoek mislopen natuurlijk. Ik heb nog wat gaatjes in een al drukke agenda, maar dingen kunnen heen en weer geschoven worden natuurlijk.
"Waneer kom je dan Klomp?" Goeie vraag natuurlijk, ik land op Schipjehol op 26 november om een uur of 1 in de middag, en ga op 2 december weer terug, ook om een uur of 1. Je zal me makkelijk uit den meute pikken want ik draag namelijk niet het volgende schoeisel.

Gevuld Speculaas!

Nou ja, het is de tijd er nog niet voor Klomp! Ik hoor het de trouwe lezertjes al zeggen. Maar ik moest even oefenen he, voor SinterKlaas. Aanschouw een heerlijk zelf gebakken stuk gevuld speculaas, die hier erg in de smaak is gevallen bij de proevers. En 'Pumpkin spice' is gewoon hetzelfde als 'speculaas kruiden', je moet het maar effe weten.

 

Ik kan staan

Ja, ik ben zes-en-halve maand, maar staan kan ik al hoor, kijk maar:

Fotoooooos

Hier zijn we weer, met fotos van de kids, jawel, Julia is bijna drie, en Lucas is bijna zes maanden.

Paarden

Eindelijk een weekendje zonder kids. Die waren bij hun Amerikaanse grootouders, zodat papa en mama even lekker konden feesten.

Eerst vrijdagavond naar het GasLamp district geweest in San Diego alwaar we even lekker de beest hebben uitgehangen bij The Shout House. Dat is een zogenaamde duelling piano-bar. Twee pianos tegen elkaar, twee pianisten, kruis ze met een stand-up comedian en je hebt een daverende show. Niet veel van gezien of gehoord, want de Guiness en de Madori-sour(voor mevrouw Klomp) vloeide rijkelijk uit de tap.

Wist je dat er zes dronken mensen en een nuchtere bestuurster in een volkswagen passat kunnen? En dat die passat dan ook nog de steile straten, (45graden!) van San Diego opkan? Ik ook niet, maar het kan dus! Gelukkig bereikten we zonder door de alom aanwezige politie van de weg getrokken te worden ons hotel.

De volgende dag wezen gokken bij de paardenrennen van Del Mar. Nou kent Klomp het verschil tussen een boeren-kar-paard en een renpaard wel, maar daar houdt het mee op, dus onze dollars zijn we kwijt. Maar jullie Klomp weet nu wel wat een "Trifecta box op horse 3,5 and 9 for race 4" betekent.

Gaaf hoor, die paarden die denderend voorbij komen rennen met iedereen die een wedje heeft uitstaan brullen voor zijn paard, een sfeer apart! Hieronder een actie-foto genomen door uw eigen Klomp, de modder vloog om zijn oren!



Maar nu zijn we thuis en zijn we weer papa en mama, maar dat is ook gaaf!!

Klomp heeft Connecties!

Maar Klomp? Je bent toch een Hollander? En dan netwerken met Obama? Jaja, dat had ik kunnen verwachten, lezertjes die zich patriotisch opstellen en het te kwaad kregen met Klomps connecties in het buitenland. Maar Jan Peter hoort ook tot mijn contacten hoor:



En voordat er lezertjes denken: is het echt? Ja hoor, De premier heeft een kleine 100 contacten op de zakelijke netwerksite, waaronder nu dus jullie Klomp. De Rijksvoorlichtingsdienst bevestigt dat het profiel echt is en het CDA onderhoudt de pagina voor Jan Peter.

Ik heb alleen nog geen reactie op mijn uitnodiging aan Jan Peter om een biertje te komen drinken in Californie...

Shake, rattle and roll!

Hier een kaartje zodat jullie kunnen zien waar de quake was ten opzichte van klomp. Oplettende lezertjes weten natuurlijk precies waar klomp zijn schoenen 's avonds neerzet, maar voor de duidelijkheid even een plaatje. De quake wordt nu geschat op een 5.4, nog steeds een aardige schuiver. "Shake, rattle and roll" zoals ze hier plachten te zeggen. Een porceleinwinkel heeft flinke schade, ramen sprongen hier en daar stuk en Disneyland heeft uit voorzorg alle attracties geevacueerd. Ik heb nog geen schade aan ons huis kunnen ontdekken, we hebben geen gas of water-lekken, dus ik denk dat we de dans zijn ontsprongen.

Whoa, dat was een grote!

Aardbeving dus, 5.8-6.0 in Chino Hills.

Ik zat lekker rustig te werken en begint ineens mijn monitor te schudden en alles wandelt zo'n beetje over mijn bureau, de muren beginnen te kraken, weet je gelijk waarom hier alle huizen van hout worden gemaakt, en mijn plafond ventilator begint gevaarlijk te schudden. Lopen was wat lastig, het huis schudde behoorlijk nu en ik zat op de bovenverdieping. Lucas uit zijn bedje gehaald en gewacht tot alles over was. Lucas vond het allemaal prachtig, lekker schudden in zijn bedje, een grote lach op zijn gezicht verried de kinderlijke onschuld die alles prachtig vind. Papa was dichter bij een aanval van het een of ander. We hebben nog steeds wat na-schokken, maar alles is weer rustig. Geen zichtbare shade, al zijn de kleinere dingen wat van hun plaats. Julia was met haar nana naar de film, en die zijn inmiddels ook weer terug. Veel mensen verlieten het filmhuis tijdens de aardbeving, dom natuurlijk, je moet altijd op je plek blijven.



Nou ja, hebben we ook weer gehad, dat heb je als je op een breuklijk van twee tectonische platen leeft.

Mishaak

Spreek uit: Miesjaak, ons nieuwe huisdier, jawel een siamese vechtvis.

Julia heeft deze gekregen van een nichtje en ze is er dan ook reuze trots op, elke dag even kijken naar Mishaak, praten tegen hem, en voer geven natuurlijk. Tot vanmorgen, toen lag Mishaak op zijn rug, vinnetjes slap naar beneden, Mishaak was niet meer. Gelukkig was onze prinses nog niet op en heeft papa, die waarschijnlijk met de laatste verschoning Mishaak een handje op weg heeft geholpen, de vis door het toilet gespoeld.
Julia had gelukkig nog niets door, ze had geen interesse in vis deze morgen en dat gaf papa een kans om snel naar de dierenwinkel te gaan. Na een half uur zoeken en sorteren had papa Mishaak II gevonden, het had een broertje kunnen zijn van Mishaak I. Aquarium schoongemaakt, water druppels erin, temperatuur aanpassen ( vis in een zakje in het aquarium ) en laten zwemmen.
Nu maar hopen dat Mishaak II niet veranderd in Mishaak III of IV.

Oranje-trein raast door

Ja lieve lezertjes, ook hier heerst oranje gekte. Okee, het is alleen maar binnenshuis en als er niemand kijkt. Live via ESPN360.com, ook van Disney. Nederland Frankrijk was wat lastig kijken, de feed werd halverwege uitgeschakeld. Overgegaan naar het spaanse kanaal, maar ook daar na vijf minuten niets. Dan maar langs de lijn, ja het internet staat voor niets he. Ook maar even een collega gebeld bij ESPN waar nou mijn wedstrijd was. Ze hadden moeilijkheden met de satteliet, kan gebeuren natuurlijk, maar mot dat nou pot-jan-domme net bij nederland frankrijk? De laatste tien minuten wel nog gezien, 4-1, mooi gedaan jongens!
En dan Roemenie, Nederland als power broker, wie gaat erdoor en wie niet, het lag in de oranje handen van Van Basten. Het had misschien beter voor Nederland geweest als ze Roemenie hadden laten winnen, dan had Italie eruit gelegen, maar ja Van Basten wil daar zo graag heen en dat was zelfs te corrupt voor de mafiosi. Dus in plaats van doorgestoken kaart zagen we een potje goed voetbal, ook wel eens leuk. Maar ja nu is er wel kans dat Nederland Italie tegenkomt in de halve finales, en twee keer winnen van Italie? Misschien, we zullen het zien.
Ik heb geprobeerd het beeld van ESPN360.com met langs de lijn aan te zetten, maar ESPN is drie minuten vertraagd, dat komt door de satelliet en het coderen voor het internet en zo. Dat is nogal lullig hoor, als je hoort, "Ja hij zit erin!!! GOAL!!" en jij kijkt nog naar hoe ze aan komen rennen op het doel. Ik heb nog geprobeerd om mijn mobiel naast de speaker te leggen en mezelf dan bellen op mijn huisnummer, want dan hoor je ook altijd vertraging, maar dat leverde alleen maar fluittonen op vanwege de feedback. Na twee tampons in de oren gestopt te hebben om het bloeden te stelpen dan toch maar weer naar het engelse commentaar geluisterd. Het gaat vooruit, al is het toch meer als een weerbericht dan een voetbalwedstrijd bij die lui.
En dan zaterdag he, spannend hoor. Het team van van Basten tegen het team van Hiddink. "Hee", hoor ik daar iemand roepen, "is dat wel zuivere koffie?". Ja hoor, ik denk het wel, als hollandse koffie leuten onder elkaar drinken we toch allemaal Kanis en Hiddink?

Hier ook nog even een plaatje. Julia liet even zien dat ze een poppetje kan tekenen. Als inzet het poppetje, en de artistieke rendering van een twee-jarige. Ik doe het haar niet na!

Broer en Zus

Na vele minuten, die wel uren leken te duren, hebben we Julia en Lucas zover gekregen om te poseren voor een fotootje. Papa en Mama in de stress ("ga zitten, nee daar, niet op je lip bijten, kijk naar je broer niet naar ons, nee links, ja dat is een spin op de muur, nee die bijt niet hij is niet echt, ja we gaan een foto maken, nee hij is nog niet klaar want jij zit niet stil, aaaagghhh" ). Nu eerst een Bavaria.

De Artiest en de Haai

Onze kleine artiest is weer aan het tekenen gegaan. Ze is gefascineerd door haaien, orca's en andere zee-beesten en hier is haar impressie van een haai.
De artiest zelf was er reuze trots op!

Tornado

We zijn er weer! Ja klomp is een tijdje niet online geweest, erg last van zijn rug maar dat is niet door een klompvoet maar door het begin van artritis. Met andere woorden dit is een ouwe klomp!

Het weer hier is helemaal van slag, we hebben regenbuien gehad die niet zouden misstaan in een monsoon seizoen in azie, hagelbuien, sneeuw en een paar kilometer van waar deze klomp woont zelfs tornado's! De foto hiernaast werd gepubliceerd in de LA times en genomen in Riverside, een stad die even verderop ligt. De windhozen waaren de oorzaak van een trein ontsporing, een vrachtwagen die compleet van de snelweg werd geblazen, en verscheidene stroomstoringen. Ga ik eindelijk naar de nieuwe boekenwinkel die net geopend is, is het dus pikkedonker en kan je geen letter zien. Maar ja, ik denk dat ik maar blij moet zijn dat ik niet de lucht in ging!
Het regent nu weer, en het is buiten een graad of 18 a 19. Dinsdag was het nog 33 graden, het kan vriezen het kan dooien zeggen we dan maar op zijn klomps.


Klomp heeft nogal wat reacties gehad op zijn mooie pasfoto die hij hier gepost had. De woorden die gebruikt werden waren onder andere: "crimineel", "serie-moordenaar", "psychopaat" en het huis tuin en keuken - "enge man". Ja kijk, voor een pasfoto die gebruikt wordt in een document van de staat der verenigde Nederlanden zijn regels opgeschreven, die regels zijn bepaald niet makkelijk. Er staat bijna letterlijk in dat je somber en recht voor je uit moet kijken. Dat je daarbij ook een gezicht moet trekken alsof je veertien dagen zonder koffie in een kindercreche hebt gezeten staat er nou niet, maar dat aspect heb ik er als bonus ingegooid.

Straat zicht

Onlangs kwam Google bij ons voorbij, letterlijk. Google rijdt namelijk met camera auto's door de straten en neemt daarbij 360graden foto's. Deze foto's worden kunstig aaneengeregen zodat je virtueel door onze straat kunt fietsen, uitkijken voor auto's.

Zoek ons huis is de opdracht, voor ons huis liggen gele zakken met potgrond opgestapeld, het kan niet missen!

P.S. Click en drag op de foto om te draaien, je zal ons huis zo vinden. Je kan vooruit en achteruit fietsen door op de witte pijltjes klikken. Zie je die niet, draai de foto totdat je ze wel ziet!

Lucas Roy Dirk Bot

Hier is hij dan, na negen maanden in de oven is ons broodje gebakken. De kleine man weegt 3600 gram, is 50.7 centimeter en is op 20 februari om 16:20 geboren in Fontana, California.

2008-02-20 Lucas Bot

Poppetje

Dit is een poppetje, getekend door Julia op een magneto-doodle, een magneetbord waar je met een magnetisch pennetje metaalvijlsel naar boven haalt. Julia wilde een poppetje tekenen en begon met het hoofd. Toen tekende ze de ogen erin en een mond. Benen en handen werden getekend, en toen moest het poppetje haar hebben. Helemaal zelf gedaan, toch wel knap he van een meisje van nog geen twee en half!

Kroketten!

Ja lieve lezertjes, wanneer je in den vreemde woont, leer je de lekkere dingen des vaderlands meer waarderen. Neem nu de gewone ordinaire huis tuin en keuken kroket. In Nederland is dit dicht slibbend tussendoortje via ieder snack doorgeef-luik verkrijgbaar. Waar je ook gaat en staat, er is altijd wel een kroket voorhanden om de maag te vullen en de cholesterolgehaltes aan te dikken.

Maar woont men in den vreemde, ja dan zijn de dingen des levens heel anders. Ineens kan je geen kroket meer krijgen, maar wordt het een bean en cheese burrito. Ja en als je dan van bonen noch van kaas houdt, is het fast food leventje geen pretje.

Maar, zoals in elk land ter wereld, hebben de Nederlanders een bastion opgezet waar Neerlands vette hap geserveerd kan worden, compleet met mosterd en kadet. Nu heb ik zelve eens een kwartet van deze vette rollen gekocht bij het Nederlands winkeltje in de buurt, en was direct genezen. Het blijkt dat je kroketten niet vier jaar naast gepakken vis in een vriezer moet leggen, dat doet de smaak ietwat af.

Na dit avontuur, wat alweer acht jaar geleden is, ben ik vorige week gevallen voor de vetzucht. De kroketten, nog steeds in dezelfde vriezer, maar nu gescheiden van hun schubbige kameraadjes, en met een datum die deed vermoeden dat ze vers waren, lonkten in al hun glorie.

Toch maar weer vier gekocht. Thuisgekomen de frituur aan, en hup een kroket erin. En o wat een feest, het was een waar culinair hoogstandje, het vet van de lip druipend met de mosterd in de mondhoek gesmuld van Nederlands beste hap, de kroket!

1164 Kilometers

1164 Kilometers, dat is het aantal wat we in precies vierentwintig uur verreden hebben. Dus dat is ongeveer van Amsterdam naar Parijs en terug, in een dag. "Maar Klomp, waarom toch?" zullen de lezertjes zich misschien afvragen.
Het ging allemaal om Kelly en Bret, vrienden van ons die een franchise zijn begonnen in wat hier "stroller strides" heet. Een club moeders die aan sport doen, maar met kinderwagen en baby, moeders kunnen zo weer fit worden na hun zwangerschap.


Wij waren dus uitgenodigd voor het openings spektakel. Het was alleen niet direct om de hoek...

Klik hier voor grotere kaart.


De opening was een succes ennadat de moeders aan het sporten waren gegaan, Katie inclusief, ben ik maar een kopje koffie gaan drinken met Kelly's vader, de sport commentator van de LA Times, T.J. Simers, Bret en de beroemde Baseball speler Luis Gonzales (Arizona Diamondbacks). Luis was als PR stunt aanwezig om handtekeningen uit te delen, op speciaal verzoek van TJ die nog wat van hem tegoed had. Luis is een hele gewone man, en heeft zelf een drieling waar hij trots op is. Als je met hem praat zou je niet zeggen dat hij een major league baseball speler is en multi-miljonair. Hij is down-to-earth zoals dat hier heet.

Daarna lunchen in, waar kan het ook anders, Red Robin, Katie's favoriete restaurant. En tot onze verbazing serveren ze zelfs in Arizona de "California Chicken Burger". Ik had Katie wijsgemaakt dat het de "Arizona Chicken Burger" zou heten, en dat het een woestijnkip betrof, maar dat geloofde ze toch niet.


Hierna nog even stof gehapt in de woestijn, want Arizona is toch echt een zandbak, en weer terug naar huis gereden. Gelukkig is het een rechte weg met weinig verkeer en nog minder state patrol, dus konden we lekker doorkachelen. Het duurde dan ook maar vijf uur voordat we weer lekker thuis waren. En vandaag weer lekker aan het werk!

Nieuwjaar!

Gelukkig Nieuwjaar, Happy New Year, Elamat Tahun Baru, Aide shoma mobarak, Godt Nytår, Bonne année, Gutes Neues Jahr, Yeni Yiliniz Kutlu Olsun, Buon Capo d'Anno, Akemashite Omedetou Gozaimasu, Feliz Año Nuevo

 Voor alle luitjes die hun kerstkaart uit Californie nog niet hebben ontvangen: Gelukkig nieuwjaar. De post is dit keer erg langzaam, het duurt wel weken. Neem daarbij het feit dat Klomp de kaartjes veel te laat op de bus heeft gedaan, en dan zul je wel een kaartje eind januari zien. Ook leuk, toch?
De foto die je hier ziet is een "Klomp Original", genomen vanaf de 17e verdieping van het Sheraton Hotel in San Diego. Je ziet de toren van Sea World, verkleed als kerstboom, en de nachtlampjes van down town San Diego.




Hier een plaatje van de andere kant van het hotel, de volgende ochtend.