Stratenmaker op Zee (2)

Het is weer stratenmakerstijd, dat is anders dan de pruimentijd. Dit weekend achtienhonderd pond grind gestort, zesendertig zakjes van vijftig pond. Dat ga je wel voelen hoor, in je schouders en rug. Maar gelukkig hoef ik nog maar veertig zakjes of zo te storten, dus dat valt mee. Het leggen van de stenen is vergeleken bij het voorbereidende werk een peuleschil. Het egaliseren van de grond, het storten en egaal harken van het grind, en dan het zandbed aanleggen is velen malen moeilijker. Vooral als je dan een kat hebt die graag zijn pootjes in het zand zet en er een kuiltje in graaft om zijn behoefte te doen. "Scheer je weg, snertkater!" Gelukkig was ik op tijd en zat ik niet ongemerkt met mijn vingers in slappe kattepoep te roeren.



Het werk vordert gestaag, Home Depot had echter geen grind meer, ik had alles opgekocht. Dan maar naar mijn vrienden bij Lowes, dat verhaal vertel ik nog wel eens. Maar deze Lowes is een hele nieuwe zaak, niet ver van ons huis en een mens doet wat als hij grind nodig heeft. Julia vind het allemaal machtig interessant. Vanmorgen zag ze grind voor de schuifpui in plaats van de woestijn die er al een jaar lag. "Oh, kijk wat papa did! Rocks outside!" In haar NederEngels. Gevolgd door "I go buiten, I go rocks pakken". Maar gezien het feit dat deze rocks nogal een hoog gehalte aan silicaatgruis hebben wat luchtweg infecties kan veroorzaken, zullen we dat maar niet doen. Als het onder het zand licht kan het geen kwaad, maar het is geen speelgoed.




verder moesten we een foto maken van Flat Sammy. Dit is een kaart met een tekening van figuurtje wat gelamineerd is. Deze tekening gaat de hele wereld over en iedere keer moet je een foto maken van iemand met dat ding en dan de tekening doorsturen naar iemand anders. Wij kregen hem uit Japan, en nu gaat hij naar Santa Barbara. Julia wilde wel poseren, althans dat zei ze. Zodra ze buiten was fladderde Flat Sammy weg in de wind en rende Julia naar de poes. Na halstoeren uitgehaald te hebben om Sammy weer terug te halen toch maar een foto gemaakt, het zal Julia echter worst zijn of Sammy nu wel of niet doorgestuurd word.

Verder gaat alles zijn gangetje, ik zit met smart te wachten op mijn Terabyte computertje waarvan de onderdelen morgen arriveren. Een zelfbouwproject dus. Een designer kast van Lian-Li, een Terabyte aan schijfruimte in raid 0, en een dual core 2.6Gig 64bit processor met 4Gig geheugen als je het wat zegt, zegt het je niks: het is sneeeelll.. Je kan er wel drie keer zo snel een brief op schrijven. Of niet?

En dan gaan we morgen voor de eerste ultrasound, we zijn reuze benieuwd, en ik zal gauw laten weten hoe het ging!