Hier zijn we weer, terug van weggeweest. Het is hier ook zo druk. Ik ben betrokken bij verscheidene projecten op mijn werk, een vergadering waarvoor ik drie dagen naar Florida moest, en een kleine crisis waarbij ik probeer te voorkomen dat een project ontspoort. Als dat gebeurt gaan er koppen rollen, maar gelukkig niet de mijne. Dat reizen gaat je niet in de koude kleren zitten, er zit toch drie uur tijdsverschil tussen Florida en Californie.
Met ons huis gaat het ook prima. Onze achtertuin heeft een hek wat tekort is, en wat illegaal gebruikt is als steunmuur voor onze grond die een halve meter hoger ligt dan de tuin van de achterbuurman. We kregen nul op het request, totdat ik een brief schreef en stuurde naar alle individuele leden van de raad van bestuur van William Lyon Homes. Na twee weken kwam een delegatie in pak, zes man sterk, naar het hek kijken. Jammer dat ze dit niet lieten weten, en er niemand thuis was. Maar later toch met twee pakken gesproken. Hierbij zijn concessies gedaan en krijgen we een nieuw hek, wat gebouwd wordt op een steunmuur die de grond vasthoudt. Het is wonderlijk wat je gedaan krijgt als je een brief netjes opstelt en het schrijft alsof je een zaak voor een rechtbank aan het voorlezen bent.
Met Julia gaat het ook goed, ze is nu alweer een jaar en een maand, heeft zeven tanden, en kan al flink lopen. Ze waggelt nog wat en gaat om de zes stappen even zitten, maar dat mag.
We gaan hier ook weer "trick-or-treat"-en. Alles en iedereen dekt zich uit in de meest verschrikkelijke combinaties van kleding en attributen. Hele buurten veranderen in attractieparken en kinderen worden gehesen in de meest idiote outfits die je je maar bedenken kan. Het liefst wil ik de gekte ontlopen... Julia is een eend. Je weet wel, een gele rubber duck.
No comments:
Post a Comment