Ik zat lekker rustig te werken en begint ineens mijn monitor te schudden en alles wandelt zo'n beetje over mijn bureau, de muren beginnen te kraken, weet je gelijk waarom hier alle huizen van hout worden gemaakt, en mijn plafond ventilator begint gevaarlijk te schudden. Lopen was wat lastig, het huis schudde behoorlijk nu en ik zat op de bovenverdieping. Lucas uit zijn bedje gehaald en gewacht tot alles over was. Lucas vond het allemaal prachtig, lekker schudden in zijn bedje, een grote lach op zijn gezicht verried de kinderlijke onschuld die alles prachtig vind. Papa was dichter bij een aanval van het een of ander. We hebben nog steeds wat na-schokken, maar alles is weer rustig. Geen zichtbare shade, al zijn de kleinere dingen wat van hun plaats. Julia was met haar nana naar de film, en die zijn inmiddels ook weer terug. Veel mensen verlieten het filmhuis tijdens de aardbeving, dom natuurlijk, je moet altijd op je plek blijven.
Nou ja, hebben we ook weer gehad, dat heb je als je op een breuklijk van twee tectonische platen leeft.
No comments:
Post a Comment