Kroketten!

Ja lieve lezertjes, wanneer je in den vreemde woont, leer je de lekkere dingen des vaderlands meer waarderen. Neem nu de gewone ordinaire huis tuin en keuken kroket. In Nederland is dit dicht slibbend tussendoortje via ieder snack doorgeef-luik verkrijgbaar. Waar je ook gaat en staat, er is altijd wel een kroket voorhanden om de maag te vullen en de cholesterolgehaltes aan te dikken.

Maar woont men in den vreemde, ja dan zijn de dingen des levens heel anders. Ineens kan je geen kroket meer krijgen, maar wordt het een bean en cheese burrito. Ja en als je dan van bonen noch van kaas houdt, is het fast food leventje geen pretje.

Maar, zoals in elk land ter wereld, hebben de Nederlanders een bastion opgezet waar Neerlands vette hap geserveerd kan worden, compleet met mosterd en kadet. Nu heb ik zelve eens een kwartet van deze vette rollen gekocht bij het Nederlands winkeltje in de buurt, en was direct genezen. Het blijkt dat je kroketten niet vier jaar naast gepakken vis in een vriezer moet leggen, dat doet de smaak ietwat af.

Na dit avontuur, wat alweer acht jaar geleden is, ben ik vorige week gevallen voor de vetzucht. De kroketten, nog steeds in dezelfde vriezer, maar nu gescheiden van hun schubbige kameraadjes, en met een datum die deed vermoeden dat ze vers waren, lonkten in al hun glorie.

Toch maar weer vier gekocht. Thuisgekomen de frituur aan, en hup een kroket erin. En o wat een feest, het was een waar culinair hoogstandje, het vet van de lip druipend met de mosterd in de mondhoek gesmuld van Nederlands beste hap, de kroket!