Promotie!

En weer thuis na onze vakantie. Meteen weer het hectische leven in, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, boodschappen doen, werken... je kent het wel! Ons kleine meiske is groot aan het worden, wil nu zelf op haar potje, al plast ze een uit dertig keer, maar wil wel iedere keer een Dora-sticker(TM), dat kan dus niet!

Op het werk is het druk, oude baas heeft promotie gemaakt, nieuwe baas geinstalleerd en dat blijkt een ninkampoop te zijn, of te wel een lul-de-behanger met een tikkeltje arrogantie. Zijn management stijl komt direct uit het boek managen-voor-de-beginner-in-drie-dagen.

Vijf collega's zijn bij mij komen klagen, een dreigde zelfs met opstappen, en ben dus maar naar de baas zijn baas gegaan, mijn voormalige baas, snap je? Die gaf me eerst maar eens een promotie, dat was wel op zijn plaats. Ik heb nu een stap overgeslagen en over de hoofden van mijn collega's heen gepromoveerd, toch wel leuk! Daar zitten nogal wat snoepjes aan zoals een bonus regeling gebaseerd op de bedrijfswinst, salarisverhoging van twaalf procent en meer power.

Meteen dus maar de klachten voorgelegd over mijn nieuwe baas. De klachten wekten geen verbazing, er was al zoiets verwacht, en er wordt aan gewerkt. De suggesties die ik heb gedaan zijn intussen in uitvoering, afwachten dus maar.

Thuis vordert het erfje gestaag, de stenen sluiten wonder boven wonder op elkaar aan, en het ziet er goed uit. Nu moet ik meer stenen kopen want ze zijn op.

Ons meiske heeft het voor elkaar gekregen om haar pyjamabroek uit te doen, poep-luier af te doen en die over de rand van haar bed te gooien. Want ja, zo'n poep-broek voelt vies aan je kont. Moet mama of papa maar direct komen om me te verschonen zal ze gedacht hebben. Kind in bad, bed verschoond, tapijt gereinigd, poppetjes gewassen. De volgende ochtend doet madam het weer, maar nu met een plasluier. Toch maar een tik op de billen van mama en een boze blik van papa, huilen natuurlijk.

Verder is ze nog door haar Dora-stoeltje gezakt. "Stoel stuk, throw trash. You go nieuwe kopen papa, okee? Go winkelen." Een beetje te bijdehand voor haar leeftijd.

Het reilt en zeilt dus bij de klompenboer van Californie. En geen worries, we blijven bloggen, juist voor de mensen die ons niet weten te vinden ;-)