Eindelijk is het dan zo ver. Na het leggen van rioolbuizen, bewateringsinstallaties en het egaliseren van de grond die zo hard is als beton, eindlijk kan ik dan stratenmaker spelen. Eerst grind strooien, 2cm diep, daarop een lap anti-onkruid plastic, 2cm zand erop en de klinkers erin. Simpel toch? Even stampen en klaar is kees. Natuurlijk heb je ook halve klinkers nodig. Geen nood, die verkopen ze ook. Of wacht, nee die verkopen ze niet. "Ja meneer, ze staan wel in onze brochure, maar verkopen doen we ze niet. O, u vindt dat vreemd?" Nou ja, dan maar zelf doen. Beiteltje, moker en rammen maar. Ja gruzelementen zat, maar geen medeklinkers, laat staan halve klinkers. Zagen dus. Hup op de cirkelzaag. Zaagblad met diamant gekocht en het gaat als boter door de stenen.
Wel wat stoffig hoor, maar ja, met een stofmasker en pet en bril heb je daar geen last van. De buren misschien wel, maar who cares, right? Zolang niemand klaagt hebben ze er ook geen last van. "Sir!" wheeeeeeehhooooowwwww deed de zaag. "Uche uche, SIR!!" Hm, hoor ik wat? Even de zaag uitzetten. Ik draai me om en daar staan twee agenten, je kent ze wel, zo uit de film gestapt, hand op de kolf van de revolver, de andere hand met de duim losjes aan de broeksriem hangend. Met zijn tweeen nog wel. Nadat de stofwolken neergedaald waren en iedereen weer ademen kon zonder hoestbui vroeg ik aan de heren wat er loos was, en wat ze in mijn tuin deden.
"U woont hier?" vroeg de slimste van de twee.
Nou had ik willen antwoorden: "Nee, ik sta zomaar wat te zagen in de tuin van mensen die ik niet eens ken, leuk he?" Maar het leek me beter om eventjes normaal te doen.
"Ja hoor, ik woon hier."
"En u kunt zich legitimeren?"
"Natuulijk, hier is mijn rijbewijs, mijn visum, mijn schoenmaat, maar wat is er eigenlijk aan de hand?"
"U heeft uw alarm in werking gesteld."
Dus waren mijn buren toch vriendelijke mensen, ze hadden helemaal de politie niet gebeld. Ik had met mijn stomme kop de zijdeur van de garage opengedaan, zonder eerst ons alarm uit te zetten. We hebben namelijk een inbrekers-alarm, met zo'n code-doos in het huis. Maar ik was helemaal niet binnengeweest, dus had ik het ook niet uitgezet.
"U ziet er niet uit als een inbreker." merkte de snuggere weer op.
"Nee, ik ben de eigenaar van dit pand. En mijn naam is piet idioot, aangenaam"
"Mag ik u een raad geven mijnheer?" vroeg de ander.
"Natuurlijk," antwoorde ik, nog steeds met rood hoofd en verontschuldigingen stamelend.
"Neem even een break en drink een koud pilsje! Prettige dag nog!"
Zie je wel dat oom agent je beste vriend is? Ook in Amerika!
